میزان آلودگی چشم دهنده قبل و بعد از فرایند آلودگی‌زدایی در بانک چشم ایران

چکیده هدف: ارزیابی میزان آلودگی باکتریایی و قارچی قرنیه دهنده قبل و بعد از فرآیند آلودگی‌زدایی در بانک چشم ایران براساس کشت. روش پژوهش: تحقیق به روش توصیفی بر روی 131 چشم دهنده قرنیه شامل 60 مورد گلوب و 71 مورد قرنیه جداشده در داخل محلول اوپتیزول (Optisol-GS) انجام شد که طی مدت 6 ماه جهت انجام پیوند قرنیه در مرکز لبافی‌نژاد مورد استفاده قرار گرفتند. کشت میکروب‌شناختی، در سه مرحله، در محیط‌های کشت استاندارد به عمل آمد؛ یک بار قبل از تخلیه چشم در پزشکی قانونی، یک بار بعد از آلودگی‌زدایی در بانک چشم و یک بار هم در اتاق عمل از باقی‌مانده حلقه قرنیه‌ای- صلبیه‌ای دهنده. شیوع آلودگی در هر یک از مراحل با حدود اطمینان 95 درصد (95%CI) ارایه شده است. یافته‌ها: میزان آلودگی چشم در پزشکی قانونی، قبل از تخلیه و شستشو، 3/93 درصد (98-8/89 درصد :95%CI) بود که پس از آلودگی‌زدایی در بانک چشم، به 6/7 درصد (1/3-1/12 درصد :95%CI) کاهش یافت و در مرحله اتاق عمل فقط 4 مورد (1/3 درصد) دارای کشت مثبت بودند (6-1/0 درصد :95%CI) که همگی، موارد آلودگی جدید بوده‌اند. استافیلوکوک اپیدرمیدیس، شایع‌ترین عامل آلودگی قرنیه دهنده قبل و بعد از آلودگی‌زدایی در بانک چشم بود (به ترتیب، 1/32 درصد و 05/3 درصد). ارتباط آماری معنی‌داری بین علت مرگ دهنده، مدت نگه‌داری گلوب و فاصله زمانی از مرگ دهنده تا تخلیه چشم وجود نداشت. هیچ موردی از اندوفتالمیت پس از عمل مشاهده نشد. آلودگی قارچی قرنیه دهنده تنها در یک مورد آن هم در مرحله اتاق عمل دیده شد. نتیجه‌گیری: روش آلودگی‌زدایی بانک چشم در کاهش آلودگی قرنیه دهنده، روش موثری است و در مقایسه با سال‌های گذشته، بهبود چشم‌گیری داشته است. بروز اندوفتالمیت بعد از عمل پیوند قرنیه در شرایط فعلی، نادر می‌باشد.  · مجله چشم‌پزشکی بینا 1385؛ دوره 11، شماره 4: 456-448.